Wabar

Wabar – kratery uderzeniowe położone na pustyni Ar-Rab al-Chali w Arabii Saudyjskiej. Kratery znajdują się w środku rozległego pola wydm, przez co są stopniowo zasypywane piaskiem. Nazwa pochodzi od zniekształconej nazwy zaginionego miasta Ubar (Irem), położonego na tej pustyni.KrateryW miejscu impaktu znajdują się trzy niewielkie kratery uderzeniowe, z których największy mierzy 116 m, średni 64 m, a najmniejszy 11 m. Utworzył je upadek meteoroidu o składzie żelaznym, z grupy IIIAB, o masie około 3500 ton. W czasie upadku mogło powstać więcej kraterów, które zostały następnie pokryte przez wydmy.Elipsa rozsiania meteorytów ma wymiary ok 500 × 1000 m.BadaniaKratery Wabar były znane Beduinom zapewne od czasu ich powstania; dla nauki odkrył je w 1932 roku Harry St. John Philby, poszukujący legendarnego zaginionego miasta Ubar. Legenda beduińska mówiła, że w pobliżu miasta znajduje się bryła żelaza „wielka jak garb wielbłąda”. Philby sądził, że chodzi o żelazne artefakty wytworzone przez mieszkańców Ubar; był bardzo zawiedziony odnalazłszy na pustyni dwie koliste formacje geologiczne i znacznie mniejszą bryłę naturalnego żelaza. Uznał, że dwa zauważone przez niego kratery są kraterami wygasłego wulkanu. W 1965 roku dziennikarz National Geographic, Thomas Abercrombie, odnalazł opisywany przez Beduinów meteoryt, o masie 2,2 tony. Trzeci krater został odkryty dopiero w 1994 roku.